Umarız, doğru olan yapılıyordur ve umarız diğer okul ve sınıflarda da eğitime başlayacak günler bir an önce gelir!..
Okul ve sınıfların bir bir açılıyor olması, diğer öğrenci, öğretmen ve velileri düşündürmeye başladı.
Örneğin bazı öğretmenler, “Özellikle 4. sınıflar başlasın. Geçen yıl zaten yarım eğitim aldılar, bu yıl da farklı değil. Bu şekilde ortaokula başlamaları facia olur” derken, bir başka öğretmen grubu da 5 ve 9’ların ivedilikle açılmasını istiyor. “Çünkü öğretmenlerini hiç tanımadan ortaokul ve liseye başladılar. Bu da verimli olmuyor” şeklinde konuşuyorlar!
Geçen yılın birleri de kesinlikle okula başlamalı. 8 ve 12’lerin de çok önemli sınavları var!
Geriye ne kaldı ki?..
Hepsi açılsın, olsun bitsin ama bu o kadar da kolay değil!..
Zor dönem, zor kararlar!
Her şeyin doğru, en sağlıklısı ve en hayırlısı neyse o olsun!..
Bir gülüş yeter
Çocuk Vakfı, dünyada her yıl ekim ayının ilk pazartesi günü kutlanan Dünya Çocuk Günü nedeniyle şairlerin yazdığı bildirileri yayımlıyor.
Bu yılın Türkiye bildirisini Kovid-19 salgınının dünyamızı kuşattığı günlerde koronavirüse karşı verdiği mücadelede sağlığına kavuşan şair Hüseyin Akın kaleme aldı.
İşte o yazıdan bazı satır başları:
“Her dünyaya gelen gibi asude bir bahçeye açtık gözlerimizi. Ne beton ne plastik ne sentetik; önce gökyüzünün işaret ettiği bahçeye doğduk. Yerle gök arası boşluk biz salınalım diye vardı. Çok geçmeden anladık ki dünya bir çocuk için çok büyük ve çok fazla bir yerdi. Fazlalık ve ağırlıklarını yele verip bizi göğüs boşluğuna misafir etti. Çocuğun ve çocukluğun dünyası ile dünyanın çocukları aynı bahçede toplanmıştık. Dünya artık bembeyaz bir kâğıda karakalem çizdiğimiz şekiller kadardı. Ne çabuk büyüme telaşı ne yorumlanmaya muhtaç rüyalar. Ağaçlarla, kuşlarla, çiçeklerle yaşıt, inişlerle ve yokuşlarla akrandık.
Çocuklara özgürlük
Bir çocuğun en temel insani hakkı çocukluğunu bütün doğallığıyla yaşayabilmesidir. ‘Ev’, ‘pencere’, ‘sokak’ ve ‘gökyüzü’ asude çocukluk bahçesinde oynadığımız saklambaç oyununun gizemli köşeleriydi. Evden bakınca sokak, sokaktan bakınca gökyüzüne sobelenirdik. Şimdi ev yalnızlık, pencere kör bir ayna, sokaklar tehlikeli ve gökyüzü betondan barikatlara teslim.
Güzel ve aydınlık bir geleceğe büyümek her çocuğun doğuştan getirdiği hakları arasındadır.
Sadece fırsat eşitliği değil, sevilme, sevinme ve hayatın en doğal varlıkları olma ayrıcalığına sahip olma yönünden de çocuklar arasında farklı muameleyi çağrıştıracak yaklaşımlarda bulunulamaz.
