Terörün Panzehiri Sevgidir. Onun İçin Önce Sevmeyi Öğretelim!

Bakanlığı sırasında doğan torununa da Sevgi ismini verdi. Ondan sonra, dilinden ve gönlünden sevgiyi  eksik etmeyen bakan neredeyse hiç gelmedi...Sevgi niye önemli?
Çünkü okulunu, öğretmenini, arkadaşını, ülkesini, ailesini, çiçeği, böceği, denizi, dağı, ovayı, kenti, teknolojiyi, doğayı ve aklınıza her ne geliyorsa onu sevmeyen nesiller yetiştirdik. Yetişmeye de devam ediyoruz. 

Oysa, sevgi herşeyin başı, sevmeyen insan, önce kendisiyle yabancılaşır ve ardından da nereye sürüklerseniz oraya gider.

Yaşanan terör olaylarına bakıyorsunuz, hepsi canice. Yüreğinde zerre kadar sevgi olan insan bunları yapar mı?

İşte bu yüzden okullarda çocuklarımızın kafasına, yüreğine, önce sevgiyi kazıyalım. Diğerleri zaten kendiliğinden gelir.

Her  Bebek masum olarak dünyaya geliyor. Okula başlayıncaya kadar da iyiyi, kötüyü bilmiyor. Onları sevgisizliği aşılayan bizleriz. 

Hepsini sınavkolik hale getirdik. Arkadaşlarını rakip olarak gösterdik. Başarı için her yol mübah dedik..

Teröre panzehir arayanlar hiç uzağa gitmesinler, sevgi herşeyin olduğu gibi terörün de panzehirdir. Gelecekte tekrar aynı acıları yaşamak istemiyorsak, eğitimde birinci önceliği sevgiye ayırmalıyız ama lafla değil bunu bir yaşam biçimi haline getirerek...

Sevgiyle aşılmayacak güçlük yoktur!...