Afetlerle iç içe yaşıyoruz. Biri bitiyor, diğeri başlıyor ama zerre kadar umurumuzda değil. Deprem bölgesindeki öğrencilere yaşama tutunmaları için psikolog yerine, test kitapları gönderiyor, kurslar açıyoruz. Peki bugüne kadar afetlere yönelik ne yapıldı?
Afetlere ne kadar hazırız?
Anaokulundan üniversiteye, bugüne kadar, bu konuda neler öğretildi, ne kadarı yaşama biçimi haline getirildi, ne kadar ciddiye alındı…
Ciddi bir afet eğitiminin yanı sıra her öğrencimize iyi bir yurttaşlık bilinci kazandırılsaydı afetler böylesine yıkıcı olur muydu?
Örneğin depremin değil, ihmallerin öldürdüğü daha öğrenciyken tüm yurttaşlarımızın kafasına kazınsaydı, böylesine çarpık yapılaşma gerçekleşir miydi? Bu boyutlarda yıkım ve can kaybı olur muydu?
Öğrencilerin kafasına, sınavların her şeyden hatta canımızdan daha önemli olduğunu öylesine kazımışız ki, enkaz çıkan test kitabı istiyor, MEB bölgeye ilk iş olarak test kitapları gönderiyor, belediyeler sınavlara yönelik kurslar açıyor, dershaneler de depremzedelere yönelik kampanyalar düzenliyor.
İşte bu noktada, hemen şimdi afet dersi konulsa ne olacak ki?
Bir süre sonra onlar da “sınavlarda soru çıkmıyor” diye Resim, Müzik, Beden Eğitimi, Tarih, Coğrafya, Felsefe, Sosyoloji, Mantık derslerinde olduğu gibi, o da “fuzuli” ders olarak görülüp, yok hükmünde sayılmaz mı?
Afetlerle böyle mi mücadele edip, yaşam kalitemizi böyle mi yükselteceğiz?..
