Eğitimde sıkıntılar olduğu kesin,!
Olması da doğal.
Çünkü genç nüfusun yoğun ülkelerde, eğitimde hep sorun var.
Kaldı ki, içinde bulunduğumuz çağ öylesine hızlı değişiyor ki, çocuklarımızın, dolayısıyla eğitimin ona ayak uydurması hiç de kolay olmuyor.
Yani, eğitim, bugün olduğu gibi bundan sonra da hep sancılı olacak.
Önelikle buna alışmalıyız.
Tıpkı öğrencilerin, sınavla yaşamaya alışmaları gibi!..
Ama bir de göz göre göre yapılan hatalar ya da iş bilmezlik nedeniyle yaşanan sancılar var ki, işte onların minumuma inmesi, indirilmesi gerekir.
Örneğin, yapılan hataları, sahip çıkma ya da görmemezlikten gelme yerine, üzerine gitsek, en azından bundan sonra, keyfi projelerin önüne geçilmiş olunur.
Ben istedim, oldu, dayatmalarından vazgeçilir…
Bakan beyin “komada” benzetmesi boşuna değil.
Bugünden yarına düzelmesi de zor.
O yüzden hep “en az üç yıl” diyor.
Haksız mı?
Haklı.
O konuda herkes kendisine saygı da gösteriyor.
Peki o zaman bu Bakan Bey niye “geceleri uykum kaçıyor, uyuyamıyorum”, “torbadan tavşan çıkarmamı beklemeyin” gibi açıkylamalarda bulunuyor?
Çünkü, üzerinde yoğun baskı var.
Beklenti o kadar yüksek ki, sihirli bir değnekle hemen her sorunu, bir an önce çözmesi bekleniyor.
Evet bazı sorunlar için uzun süreçler gerekiyor ama bazıları hemen çözülebilir.
O da bunu yapmıyor.
Tüm serzenişlerin nedeni de bu.
Mini minnacık dokunuşlar, kendisine duyulan saygıyı daha da artıracak ama her öteleme de, uykularının daha fazla kaçmasına neden olacaktır.
Ziya Hoca, bir siyasetçi değil, kimileri gibi siyaseti meslek edinmesi de zor gözüküyor.
O sadece eğitimde kalıcı izler bırakıp, ileride iyi anılmak istiyor.
Umarız bunu başarır…
Bu konuda herkesin kendisine destek olması gerekir.
Çünkü, eğitimin bir memleket meselesi olduğunu, nihayet anladık.
Ama onun da,toplumla, özellikle de öğretmen, öğrenci ve velilerle daha çok istişarede bulunup, söz değil, hizmet üretmesi gerekiyor…
Bir kez daha kendisine başarılar diliyoruz.
Onun başarısı ülkemizin huzuru olacaktır…
