Fırsat eşitliği güzel bir kavram. Kulağa hoş geliyor. Keşke dedirtiyor ama biraz düşününce içinden çıkılamaz hale geliyor.
Diğer tüm alanlarda fırsat eşitliği var mi ki, eğitimde olsun diyen çok olacaktır. Kaldı ki 100. Yılını kutlamaya hazırlandığımız Cumhuriyet'in en büyük kazanımlarından birisi eğitim olduğu halde, hala bunu konuşuyorsak, demek ki çok da kolay bir konu değil.
Daha iyisi olamaz mıydı?
Elbette olurdu ama “fırsat eşitliği” zor hem de çok zor mücadele örneği!
Neden?
Çünkü bu konuda o kadar çok parametre var ki, her bir kantarın topunu hep güçlüden yana çekecektir…
Fırsat eşitliğini bozan nedenler neler? Gelin önce ona bir göz atalım:
. Velilerin ekonomik düzeyi
. Ebeveynlerin eğitimi
. Eğitime erişebilirlik
. Eğitime ayrılan kaynaklar
. Rehberlik . Sınav ve dersaneler
. İstihdam
. Müfredat
. Öğretmen kalitesi
. Bölgesel farklılıklar…
Yukarıdaki maddelere daha onlarcası eklenebilir ve her biri de fırsat eşitliği konusunda kişiden kişiye farkındalıklar yaratır. Bu yüzden ilgi ve yetenekler doğrultusunda adil, ulaşılabilir ve sürdürülebilir bir eğitimden söz etmek sadece ve sadece duyguları okşar o kadar…
Bu bizde böyle de, dünyanın farklı ülkelerinde çok daha ileri düzeyde mi? Evet demek çok zor. Az nüfuslu, az öğrencili ülkelerde daha iyi olanlar var ama bütünüyle mükemmel olanı bulmak mümkün değil…
Yine de bu konu konuda bir çaba gösteriliyor olması takdire şayan ama MEB Milli Eğitim Şura Salonu’nda değil de, bir otelde düzenlenen Şura’dan neler çıkar, bekleyip görmekte yarar var...
