Son günlerde onca acı yaşadık. Kentler harabeye döndü. On binlerce vatandaşımız yaşamını yitirdi. Yüz binlercesi yerinden yurdundan oldu. Ekonomi çöktü. Hayallerle birlikte çok şey değişti. Değişmeyen tek şey sınav yarışı. Bu şaşı bakış açısı artık değişmeli!
Sınavlar olmasın mı?
Elbette olsun.
Ama yaşamdan daha önemli olmamalı!
Fen lisesi öğrenci ile meslek lisesi öğrencisini aynı sınavda yarıştıran bu sistem ve bu kafa, şimdi de çok büyük acılar yaşamış öğrenciler ile bu acıların çok uzağında olan öğrencileri aynı sınavda yarıştırıyor.
Dershane, özel öğretmen, özel sınıflar ve şişirilmiş dopingli notlar başta olmak üzere her türlü desteği alan öğrenciler ile yatacak yeri dahi olmayan ve perişanlığın her türlüsünü yaşayan öğrencileri aynı sınava sokmak YÖK, ÖSYM ve MEB’e göre adil olabilir ama vicdanen sorgulanması gerekmez mi?
Mültecilere ve zoraki göçle ülkemize gelen soydaşlarımıza tanınan haklar, felaketzede öğrencilere de tanınamaz mıydı?
Bunu yaparken de diğer adayların haklarına zerre kadar dokunmadan, özel kontenjan ayrılamaz mıydı?
Emin olun, sayıları dışarıdan gelen ya da afla dönen öğrencilerden daha fazla olmazdı.
Eğer bu da ilkelerine aykırıysa, felaketzede adayların içeresinde bulundukları durum göz önünde bulundurularak farklı açılımlar getirilemez miydi?
Günümüz koşullarına göre anayasa değişikliğinin bile görüşüldüğü bir dönemde, sınava kurallarının böylesine tartışılmaz olması sizce ne kadar “normal” ne kadar “anormal”?
Eğitimle, sınav sistemleriyle oynamak elbette hoş değil ama yer yerinden oynarken bunu görmemezlikten gelmek de hiç hoş değil.
Çocuklarımıza hayatta nelerin, hangi koşullarda çok daha önemli olduğunu sil baştan yeniden öğretmeliyiz ki, hem benzeri acılar bir daha yaşanmasın hem de yaralar sarılırken empati yapılıp, farklı bakış açıları geliştirilsin.
Bu böyle olmuyor!..
