Eğitim ve okullar hayatımızın olmazsa olmazları. Tıpkı demokrasi, yargı, bilim, özgürlükler, sanat, spor, öğretmenlerimiz, kitaplarımız ve arkadaşlarımız gibi. Öğrenmek de, en büyük keyiflerden birisi ve ne olur bunu sınavlarla eziyete çevirmeyelim...
Anaokulundan üniversiteye hemen hepsini zaman zaman kıyasıya eleştirsek de herşeyin ilkini orada görüyor, orada öğreniyor, orada yaşadık, yaşıyoruz, yaşayacağız…
O yüzdendir ki öğrencilik yılları, hayatımızın en güzel yılları olarak hiç unutulmaz. Unutulmayacak derin izler bırakan anılar da yok değil ama kalıcı olan ve özlenenler geride hoş seda bırakanlar...
Eğitim bir yaşama sanatıdır ve her şeyden önce alanı mutlu etmelidir.
Kazandırdığı donanım ve yetkinliklerle yaşam kalitemizi yükseltmelidir.
Ama sınavlar yüzünden tüm eğitim sistemimiz alabora olmuş durumda.
Düzeltelim dedikçe daha da içinden çıkılmaz hale geliyor...
Ezberci eğitim sisteminde öğretilen bilgilerin kazanıma ve keyfe dönüşmemesinin nedeni, onları yaşam için değil de sınav için öğrendiğimize inanılmasıdır.
Eğitimden, öğrenmeden keyif almayacak öğrenci yoktur ama bu çok zor ve zahmetli bir süreç!
Onları, sınavlarla değersizleştirip paçavraya çevirmek ise en kolay olanı ve sanki bazıları bunu çok seviyor ki kurtulalım dedikçe, sınav bataklığına daha da gömülüyoruz…
Peki sınav odaklı eğitim sistemin kazananı var mı?
Evet demek o kadar zor ki…
Keşke eğitimi sil baştan yeniden ele alabilsek.
Keşke her derde deva olarak gördüğümüz gelecek haftaki seçim, bu çok önemli sorunumuza da çare olabilse...
