Ömür geçip gidiyor!..

Dünü dünde, yarını yarında bırakıp, geleceği de bir anlığına unutup bugünü yaşayabiliyor muyuz? Batılılar bu konuda bizden daha rahatlar. Onlar günü hatta anı yaşarken biz hep geleceğe yatırım yapmanın, çocuklara daha iyi bir gelecek sunmanın peşindeyiz.
Peki iyi mi yapıyoruz kötü mü?
Bu nereden baktığınıza göre değişir.
İyi yaptığımıza eminiz ki, yapmaya devam ediyoruz.
Arada birde olsa pişmanlıklar duyuyoruz ki, demek ki arada kendimizi ihmal ettiğimiz oluyor.
Günü kurtarmaktan geleceği düşünmeyenlerin sayısı da çok fazla. Onlar anı yaşıyor olsalar da keyfini başkaları sürüyor.
Sayılı günler hızlı geçer misali ömür de akıp gidiyor.
Bebekliğini bildiğiniz çocuklar koca adam olmuş, abi dedikleriniz bir bir aramızdan ayrılıyor.
En acısı da hayatın hep eziyetlerini çekip, bir gün olsun keyfini sürmeden yaşama veda edenlerin burukluğu. Beraberinde o kadar keşkeler getiriyor ki, etkilenmemek mümkün değil ama giden gittiği ile kalıyor.
Elbette her şey ve herkes çok önemli ama siz de önemlisiniz. Kendinizi asla ihmal etmeyin ve sürekli öteleyenlerden olmayın.
Ders zamanı ders, iş zamanı iş, tatil zamanı tatil olmalı. Biri diğerinin alternatifi değil, tamamlayanı haline gelmeli.
Geçenlerde gerçek hayattan uyarlanmış bir film izledik. Baba, üniversiteye giren oğluna sürekli derslerini soruyor, sürekli yaptığı harcamaları ve özellikle telefon faturasını sorguluyordu. Sonra adı bile konulmayan bir hastalık nedeniyle kısa sürede yaşama veda etti, tüm organlarını da birilerini bağışlayarak onlarca kişiye can verdi…
Filmden aklımda kalan babanın “Ne olur çocuklarınıza sürekli olarak derslerini sormayın, telefon faturalarını isyan etmeyin” oldu...
Bazı şeylerin önemini kaybettikten sonra anlama konusunda çarpıcı bir filmdi...

Doğrular, yanlışlar bazen öylesine karışıyor ki işin içinden çıkamıyorsunuz. Hele ki öğretmen ve   öğrenciyseniz. Ne olur onları anlamaya çalışın...
Yoksa, kendinizi yorduğunuzla kalırsınız. Çünkü sizi yoranların, emin olun ki hiç umurunda değilsiniz!
Umurlarında olsa, sizi, bizi, hepimizi böylesine yorarlar mıydı?..