Ben eğitimden, eğitim anlayışından ve eğitim yönetiminden bahsetmek istiyorum. Bizde her birey kendi mesleği ve ilgi alanlarına göre bu gibi yazıları yazıp, konuşmaları yapıp, eş dost sohbetlerinde ya da sosyal medyada paylaşımda bulunursa o paylaşımlardan çıkartılacak dersler olabilir. Ne yazık ki pek öyle olmuyor ülkemizde. Ülkemiz insanı yöneticisinden en alt kademedeki kişisine kadar eğitim alanında söz söyleme, fikir beyan etme, çözüm yolu önerme ve bu söylemleri kabul görmezse çok sert eleştirilerde bulunuyor. Neden böyle oluyor derseniz? Genelde eğitimin başına eğitimci olmayan kişiler geldi. Eğitimci olanlar da kendi düşünce ve ideolojini uygulamaya çalıştı. Her gelen bakan bir ülkenin ya da sistemin tanıtımını yapıp ona göre sistem oluşturmaya çalıştı. Halbuki her görüş ve düşünceden olan bilim adamları, siyasiler, eğitimciler, veliler, gençler vb. insanlar bir araya gelse, din, dil, ırk, siyasi düşünce vb. ayırımına gitmeden kaynağını bu topraklardan alan ve başında Milli olan bir eğitim sistemi, programı ve ilkelerini benimsese ve bu her gelen bakanın ya da diğer yetkilinin izlemek zorunda olduğu bir sistem olsa bakın o zaman en kısa zamanda eğitimimiz nereye varır. Bu sistemin uygulanmasını, aksayan yönlerini sağlıklı bir şekilde takip edebilmek içinde bağımsız, yetkin ve evrensel hukuk kurallarına göre hareket edebilen bir teftiş sistemi ve teftiş elemanları ile her geçen gün eğitim sistemi yenilenerek, safraları atarak gerçekten milli ve ülkemizdeki tüm insanları kucaklayan bir yere gelecektir. Önce kafayı değiştirmek lazım. Geçmişten ders alarak toplumumuzun, insanımızın, törelerimizin, inançlarımızın, ideolojilerimizin içinde yoğrulduğu, çağdaş, anayasada ifadesini bulan haliyle milli, ezbere dayalı olmayan, köy enstitülerinin yarattığı eğitim anlayışını günümüze ve bu değerlere indirgeyerek “Zihin, kalp ve eli eğiten.” üretime ve yaratıcılığa katkı sağlayan bir sistemi oluşturmak lazım.
Metin ÇANGA
Emekli Maarif Müfettişi
