Herkese ulaşılabilir olmasının yanında, herkesin eşit koşullarda yararlanmasına da olanak sağlanmalıdır.
Fırsat eşitliğinin olmazsa olmazlarından biridir.
Devletler bunun için vardır. Okumak isteyenlerin her daim yanındadır.
Ülkemiz bu konuda şanslı. Cumhuriyet tarihi boyunca, gelen tüm hükümetler eğitime çok özel bir önem gösterdi ve bütçeden en büyük payı, her dönemde olmasa da, çoğu zaman eğitime ayırdı.
Peki, ayrılan kaynaklar doğru kullanılıyor mu? O ayrı bir tartışma konusu! Ama fırsat eşitsizliği ve ulaşılabilirlikte sürekli sorunlar yaşandı. Yaşanmaya da devam ediyor!
Peki, iddia edildiği gibi bir kasıt söz konusu mu? Kesinlikle hayır!
En azından böyle olduğuna inanmak istiyorum.
Peki, o zaman sorunların kaynağı ne?
İlki, öğrenci sayımızın fazlalığı; ikincisi, sürdürülebilir, kalıcı bir milli eğitim politikamızın olmaması; üçüncüsü de kaynak israfı.
Keşke bu konulara daha fazla kafa yorulsa!..
Fırsat eşitliği
Herkesin, her konuda yüksek alım gücü yok. Aileler, her ne kadar diplomalar uzun süredir bir işe yaramasa da, hâlâ yemeyip, içmeyip, çocuklarının en iyi eğitim alması için her türlü fedakârlığa katlanıyorlar. Ama o da bir yere kadar!..
Son kuruşlarına kadar tüm olanaklarını eğitim için seferber eden veliler, en ufak ekstra bir harcamayı kaldıramaz hale gelebiliyorlar.
Pandemi döneminde bunun çok örneklerini gördük.
18 milyona hizmet veren MEB, 5 bin öğrenciye tablet dağıttı. Avrupa’nın en fazla öğrenciye sahip ülkesi olmakla övünen YÖK’ten ise tık yok. Böylesi bir bağış, sınav zengini ÖSYM’nin aklının ucundan bile geçmiyor!
Keşke daha fazla duyarlı olabilseler!
Niye mi?
