Sapla saman birbirine karıştı!

Peki, herkesi eleştirenler kendi işini doğru yapıyor mu?

Evet demek çok zor. Çünkü onları da başkaları eleştiriyor...

Bu kafayla da bir yere varmamız mümkün değil...

Saatlerce konuşuyoruz, hem de incir çekirdeğini doldurmayan konularda.

Saatlerce televizyon izliyoruz, enayi yerine konulduğumuzun farkına bile varmadan.

Saatlerce didişiyoruz ama nedenini sorsanız şu diyen yok.

Peki o zaman bu gerginlik, bu öfke, bu hoyratlık niye?..

Sorun kimde?

İnsanları mutlu olmayan bir ülkenin mutlu olması düşünülebilir mi?

İşte bu yüzden, eğer huzuru ve mutluluğu arıyorsak, bu işe önce kişilerden ve ilk önce de kendimizden başlamak gerekmez mi?

Örneğin 20 milyon öğrencimiz, 30 milyon da velimiz var.

Eğer onları bir şekilde mutlu edersek gerisi gelecektir.

Ama biz ne yapıyoruz, onları hayata küstürecek ne varsa, dayatmaya çalışıyoruz.

Yine aynı şekilde nereden baksanız bakın en az 50 milyon televizyon seyircisi var.

Ne olur eğri oturup doğru konuşalım, bu dizileri, gelin kaynana programlarını, şovları, yarışmaları, tartışma programlarını izleyip de iyi ki izledim şu programı, çok şeyler öğrendim, ufkum açıldı, çok rahatladım diyeni gördünüz mü?..

Ya da taraftarlara bakın, futbolla yatıp futbolla kalkıyorlar.

Kar kış demeden her maça gidip, takımlarına destek oluyorlar.

Futbolcular ve teknik adamlar astronomik ücretler alırken, onları düşüneni, en azından aldığımız paranın karşılığını güzel futbolla verelim diyene hiç rastladınız mı?..

Peki, ya siyaset?

Ağzımız açıldığında, sanırsınız ki hepimiz her konuda siyasi otoriteyiz.

Sihirli bir dokunuşla her şeyin üstesinden gelineceğini sanır, herkesi yandaş, hırsız, beceriksiz, korkak ya da karşıt ilan ederiz.

Hepsi iyi güzel de siz vatandaş olarak ne yaptınız diye sorduğunuzda, aldığınız cevap her defasında birbirinden şaşırtıcı olur!..

Bu bir tesadüf mü? Hayır. Çünkü hepimiz birbirimize benziyoruz.

Farklılıkların güzelliğine değil, alışılagelmişliğin devamına inanıyoruz.

Bu sıradanlığın hemen her konuda bizi daha da batağa çektiğini hiç umursamadan!..

Daha nereye kadar?

Birbirimizi kandırmaya, hemen her alanda bize dayatılan düzenin bir parçası olmaya, taşın altına elini koymaktansa hep eleştiren olarak kalmaya daha nereye kadar devam edeceğiz?

Doğru yerde doğru olması gerekirken, en doğruları bile sorgulanır hale getirdik.

Binlerce yıllık evrensel değerlerin dahi bir kıymeti kalmadı.

Günü kurtarmanın ötesine geçip, yarınları hiç düşünmedik.

Daha da acısı, bunu bir marifet sandık.

Sıradanlık, ucuzluk, üç maymunu oynamak prim yaptıkça, çıtalar yükseleceğine hep dibe vurdu.

Silkinmemiz gerekiyor ama nasıl?

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN!