Öğretmenler Günü geldi, gelecek. Peki onlar için yani geleceğin mimarları için aklınızdan ne geçiyor? Bir müjdemiz var mı? Yine birkaç parlak sözle mi geçiştirilecek yoksa altı doldurulacak mı? Onlar mutlu olursa, ülke mutlu olur…
Peki ne olursa öğretmenler çok daha mutlu olur?
Kabına sığmayan, herke kıskandıracak, dengeleri altüst edecek beklentileri mi var?
Hayır?
Gelin aklımıza gelenleri hep birlikte tek tek sıralayalım, eksik kalan olursa, siz tamamlarsınız...
İlk sırada “50 bin”lik bir öğretmen ataması var. Bu onları daha mutlu edecek. Ama yaygın bir yelpazede adil bir kontenjan dağılımı olma koşuluyla.
Mülakatın kaldırılmasına bir o kadar önemli. Maç orasında kural değişmemeli.
İşte diğerleri:
- Ücretli ve sözleşmeli öğretmenlik tarihe karışabilir. Tek tip öğretmenlik müjdesi gelebilir.
- Parçalanmış sözleşmeli öğretmen aileleri bir araya getirilebilir.
- Tüm öğretmenlere bir maaş ikramiye verilebilir.
- Yatılı yüksek öğretmen okulları ve öğretmen liseleri yeniden açılıyor olabilir.
- Maaş ve ek ders ücretlerine günün koşullarına göre yeni yılda ciddi bir oranda zam gelebilir.
- Her öğretmene bir yazlık, bir de kışlık elbise çeki verilebilir.
- Öğretmenlere meslek güçlüğü zammı düşünülebilir.
- Genç öğretmenlere yer açmak için emekliliği teşvik edici kararlar açıklanabilir.
- Becayiş kolaylığı sağlanabilir.
- 3600 ek gösterge hayata geçebilir.
- Memur öğretmenler hatırlanabilir.
- KPSS’nin yerine daha adil bir atanma modeli açıklanabilir...
. Mesleki ve teknik öğretim, sosyal bilimler, sanat ve spor dersleri ve öğretmenleri hak ettikleri ilgiyi görebilirler.
Dayatma ile Değil Teşvikle
Eskiden okula başladığımızdaki öğretmen, bizi mezun edene kadar görevde kalırdı.
Şimdiki kadar sık sık yer değiştirilmezdi.
Devamlılık önemliydi.
Görev yaptığı yerde herkes onu, o da herkesi tanırdı.
Özellikle köy okullarında isteyene ek maaş, isteyene lojman, isteyene hayalini kurduğu bir ev ve bahçe, isteyene hayvancılık yapacaksa minik bir çiftlik, minik bir atölye, isteyene üç yıl ödemesiz sıfır faizli kredi, isteyene bir sonraki tayin döneminde istediği yere atanma, isteyene de sınırları zorlamayacak şekilde her ne istiyorsa onu vererek, zorlamayla değil de, gittiği bölgede keyifle kalma avantajları sağlanamaz mı?
Demokrasilerde çare tükenmez derler. İşte bu yüzden, kangrene dönüşmüş uygulamalarda ısrar etmek yerine yeni çözümler arama zamanı geldi de geçiyor...
24 Kasım’da en güzel armağan, kutsal meslek olan öğretmenliğe, yeni bir bakış açısı olabilir.
Buna da her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var...
