50 öğrenci alıp birkaç mezun veren fakülteler

Üniversitelerde tam anlamıyla bir patinaj söz konusu. Bir anlamda boşuna kürek çekiyoruz. Harcanan onca emek, para ve zaman, neredeyse hiç kimsenin umurunda değil. Gençler o bölümlere niye giriyor, neden yarıda bırakıyor araştıran yok!
Eğer araştırılıyor olsaydı kaynaklar böylesine heba edilir miydi?
Eğer ciddiye alınıyor olsaydı tek öğrencinin dahi tercih etmediği bölümler açılır mıydı?
Eğer bu konuda samimi olunsaydı, kayıt olan öğrencilerden yüzde 10'unun bile mezun olmadığı bölümlere, ertesi yıllarda aynı kontenjan verilir miydi?
Eğer kalite konusunda kararlı olunsaydı, 240 sorudan sadece birini bile yapana üniversiteli olma şansı tanınır mıydı?
Eğer yaşananlardan zerre kadar ders alınabilinseydi, üniversite başvurularında, üniversiteyi yarıda bırakanlarda, üniversiteden mezun olup yeniden sınava girenlerde, giriş puanlarının dibe vurmasında rekor üzerine rekorlar kırılır mıydı?
Eğer diplomanın her kapıyı açtığı gerçek olsaydı, işsizlik sıralamasının en tepesinde üniversite mezunları olur muydu?..
Benzeri daha onlarca örnek sıralayabiliriz ve bütün bunlar kafamızı daha da karıştırmanın ötesinde bir işe yaramaz.
Peki o zaman ne yapmak gerekiyor?
Eğer gerçekten de çocuklarımızın ve ülkemizin geleceğini önemsiyorsak, eğitimi ciddiye almanın zamanı geldi de geçiyor.
Eğitime yönelik tüm rakamlara MEB, YÖK ve ÖSYM’in internet sitelerinde ulaşabilirsiniz. Oturup biraz incelemenizi, rakamların dilini çözmenizi öneririz.
Çözmelisiniz ki aynı hataları siz de yapmayasınız, aynı tuzaklara siz de düşmeyesiniz.
Sınavlarla günü kurtarmak elbette önemli.
Peki ya sonrası?
Bilim insanlarımız eğitime, öğrencilere, geleceğe yönelik keşke biraz daha fazla araştırma yapsalar da, bunu başta politikacılar olmak üzere tüm kamuoyuyla paylaşsalar…
Her çocuk iyi bir eğitim almayı ve mutlu olmayı hak ediyor.
Onlara bu şansı tanımak da, hep birilerine havale etmekten çok biz yetişkinlere ve ebeveynlere düşüyor…
Şikayet ettiğimiz tüm sorunların kökeninde yanlış eğitim, gelecek endişesi ve mutsuz bir çalışma yaşamı olduğunu ne olur artık göz ardı etmeyelim ve eğitimi ciddiye alalım…