Üniversiteler açıldı. Peki ya sorunlar? Örneğin yurt, burs, ulaşım ve en önemlisi de kalite ve işsizlik? Bu sorunlara çözüm üretildi mi? Bugün, dünden daha iyi mi? Atılan ya da atılmayan adımların sonuçlarını önümüzdeki günlerde hep birlikte göreceğiz...
Üniversiteli olmak her gencin olduğu gibi her anne babanın da en büyük hayali.
Keşke olabildiğince yüksek oranlarda daha çok gencimiz istediği üniversitede , isteği bölümde okuyabilse ve mezun olduğunda da en yetkin kişilerden birisi olarak dolgun bir ücretle iş bulabilse.
Bu o kadar zor mu?
Elbette değil.
Batılı ülkelerin bir çoğunda, gençleri üniversiteye özendirmek için her türlü teşvik sağlanırken biz de fedakarlığın her türlüsünü, en ağırını öğrenciler ve aileler üstleniyor.
YÖK, bir gecede giriş puanlarını sıfırlarken, kontenjanları şişirirken, bir gün olsun ilgili kurumların görüşünü, desteğini, çekincelerini dikkate aldı mı?
Örneğin kontenjan artış oranları kadar yurtlardaki yatak sayısı, burslar, iş olanakları, öğretim üyesi sayısı, yemek bütçesi arttı mı?
Özellikle de şehir dışındaki kampüslerin ulaşım sorunlarına yönelik önlemler alındı mı, denetlendi mi, öğrenciler nasıl gelip, gidiyor diye merak edip ilgilenen oldu mu?
Dağ başındaki vakıf üniversitelerinde ciddi barınma sorunu yaşanıyor, ücretler için servet gerekiyor, İngilizce eğitim evlere şenlik, farklı sorunlar alarm veriyor!
Öğrenci sayımız 10 milyona yaklaştı diye seviniyoruz.
Peki ya yurt kapasitesi?
Devlet yurtları zorlamayla en fazla bir milyonu ulaştı.
Peki ama nasıl?
İşte cevabı:
“Abbas Bey, ne olur biraz de KYK yurtlarına değinin lütfen. Bize 4. tip yurt çıktı. Ödemelerimizi de bu şekilde yapmamıza rağmen (2,3 ya da 4 kişilik), büyük olmayan bir 6 kişilik ranzalı bir oda ile karşılaştık. Odada 6 yatak 4 çalışma masası var. Kızım da dahil 6 öğrenci de yerleşti. Bu odada 6 kişi nasıl olur? Hastalık var, salgın var, her şey var. 6 kişinin 4 masası var, diğer iki kişinin masası nerede? Hepsi birden ders çalışmak isterse kavga mı edecekler? Bu nasıl bir iş anlamadım...”
Hiç olmazsa üniversiteler açılırken keşke biraz da bu konulara kafa yorulsa.
Niye mi?
Öğrenciler huzursuzsa, aileleri de huzursuzdur.
Oysa üniversitede okuyor olmak gibi üniversite çocuğu okuyor olmak da mutlulukların en büyüğü olmalıdır.
Gelin bu öğretim yılında el birliği bunu sağlayalım...
