Mülakat konusunda herkesin kendine göre haklı gerekçeleri var ama on tane doğru olmaz. Başkaları için doğru olan da herkes için doğru değildir. Peki sizi yoranların umurunda mısınız? Umurlarında olsa kendilerini, sizi, bizi, hepimizi böylesine yorarlar mıydı?
Ortak akıl gerektiren konularda liyakat olmazsa olmazların başında gelir.
O referans olduğunda güven de kendiliğinden gelir.
Peki bunu ne kadar yerine getirebiliyoruz?
Mülakat ve benzeri tartışmalı konularda asıl sorgulanması gereken sanki bu.
Elbette her mesleğin kendine göre mutlak koşulları vardır. Olması da gerekir. Önemi olan bu “koşullara uygunluğun” ne zaman, ne şekilde yapılacağı.
Eğer mülakat ya da benzeri koşullar ille de aranıyorsa bunun zamanı da atama öncesi değil, eğitim fakültelerine girişte ve mezuniyet öncesinde gerekleşmelidir.
Gerçekleşmeli ki eline “öğretmen” diplomasi verdiğiniz öğretmenlerimizin, öğretmenliği bir kez daha sorgulanmamalı.
Muhatapları tarafından benimsenmeyen projeler bugüne kadar asla kalıcı olmadı.
Hele ki oldu bittiye getiriliyorsa, hele ki tam aksi yönde bir algı ve beklenti oluşturulmuşsa...
Öğretmen yetiştirme, atama ve kariyer süreçlerinde mülakata gelinceye kadar onlarca sorun var. Onları çözebilsek mülakata zaten hiç gerek kalmayacak.
Mülakat gerçekleştirilse de o sorunların hiçbiri ortadan kalkmayacak.
Bu konuda harcadığımız zamanı ve enerjiyi keşke o konulara harcayabilsek ama nerdeee...
