Milyonlarca gencimizin işsiz olduğu ülkemizde 5 milyon emekli çalışanımız varmış. “Çalışan emekliler”e de 5 bin lira ikramiye verileceğine ilişkin haberde vardı. Bir yandan emekli olmak için can atan milyonlar öte yanda emekli olmasına rağmen çalışmaya devam edenler!
Peki çalışmaya neden devam ediyorlar?
Asıl önemli soru bu?
. Çalışmayı çok sevdiklerinden mi?
. İşyerleri onlardan vazgeçemediği için mi?
. Ekonomik sıkıntılar buna zorladığı için mi?
. Maaşları azalacağı için mi?
. Hobileri olmadığından mı?
. Çifte maaş almak için mi?
. İkramiye ya da tazminatları için mi?
. Ek avantajları kesileceği için mi?..
Daha onlarca neden sayılabilir.
Ve hemen herkes kendi penceresinden bakıldığında da haklı gibi.
Peki bu yöndeki yasa ve uygulamalar ne yönde?
İşte bu konuda ortak bir nokta olduğunu söylemek abartılı olur.
Dışarıdan bakıldığında çok bilinmeyenli bir denklem gibi gözüküyor.
Öyle de.
İçeriden nasıl gözüküyor bilmiyoruz ama belli ki onlar da işin içinden çıkamıyor.
Tıpkı üniversitelere yönelik insan gücü planlamasında olduğu gibi.
Sürekli yeni üniversite ve yeni bölümler açıp kontenjanları ve mezun sayısını artırıyoruz ama
detaylarda boğuluyoruz.
Örneğin,
. Son 10 yılda mezun olan üniversite mezunlarından ne kadarı istihdam edildi?
. Ne kadarı kendi alanıyla ilgili bir işte çalışıyor?
. Ne kadar asgari ücretin üzerinde maaş alıyor?
. Ne kadarı dünya standartlarında eğitim alıyor?
. Ne kadarı girdiği üniversiteden, aldığı eğitimden ve okuduğu bölümden memnun?
. Ne kadarı eğitim gördüğü alanda kendisini yetkin hissediyor?
. Ne kadarı mutlu ve gelecekten umutlu?
. Ne kadarı mezun olur olmaz iş buluyor?
. Ne kadarı emekli oluncaya kadar kaç iş değiştiriyor?
. Ne kadarı emekli olduktan sonra da çalışmaya devam ediyor?..
Hepsi de zor sorular ama cevabını bulamadığınız sürece mutlu olamayız.
Bu yüzden halının altına süpürme yerine çözüm üretmeliyiz?..
