Bir yanda aşırı yağışların getirdiği felaketler öte yanda 40, 45 dereceye varan sıcaklık ve kuraklık.
BM ve benzeri kurumlar, önümüzdeki yirmi yılın en büyük felaketinin küresel ısınma, kuraklık, kıtlık, açlık ve onun getireceği sorunlar olacağını sık sık vurguluyor.
Peki bu konuda küresel ya da yerel boyutlarda ne yapılıyor?
Bir an dünyayı bir kenara bırakıp kendimize bakalım:
. Hangi önlemler alındı, hangileri düşünülüyor, bu konuda neler yapılıyor? . Örneğin su kaynaklarının doğru kullanımı konusunda hangi çalışmalar var?
. Örneğin kuraklığa ve sıcaklara dayanaklı hangi tohumlar, hangi ürünler, hangi sulama yöntemleri geliştirildi?
. Vatandaşlarımız bu konuda ne kadar bilgilendirildi, bilinçlendirildi, görevlendirildi? . Olası bir kıtlık durumunda, beslenmeye yönelik hangi senaryolar hazırlandı?
Daha yüzlerce soru sıralanabilir ama asıl önemli olan bu konuda üniversitelerimizin ve ilgili kurumların ne yaptığı?
Örneğin küresel iklim değişikliği ve olası etkileri konusunda kaç doktora çalışması var?..
YÖK, üniversitelere bu konuda bir misyon yükledi mi, ortak bir çalışma yapıldı mı, dünyadaki gelişmeler ve örnekler izleniyor mu?
Salgın hastalıklar, depremler ve benzeri felaketler, derin izler bıraksa da bir süre sonra aşılıyor ama kıtlığın yaratacağı sorunlar onlarla kıyaslanamayacak kadar devasa boyutlarda.
Yakıcı, yıkıcı, kahredici etkilerini düşünmek bile istemiyoruz...
İşte bu yüzden ciddiye alıp kolları sıvamak zorundayız.
Hem de hemen!..
