İnsan gücü planlaması, şipşak jürilerle değil 5 yıllık planlanlarla gerçekleşir. YÖK kontenjanları ihtiyacın çok üzerinde şişirirken, ÖSYM doğru bir seçim ve doğru bir yönlendirme yapmazken, MEB’in yılların hatasını 45 dakikada çözmeye çalışması kabul edilemez!
MEB’in jüri kurarak 45 dakikada ölçmeye çalıştığı öğretmenlik formasyonu, eğitim fakültelerinin 4, 5 yıl boyunca vermeye çalıştıkları sürecin bir değerlendirmesidir.
45 ayın değerlendirmesi 45 dakikada yapılamaz.
Eğitim fakültesi mezunları, mezun oluncaya kadar, jürilerce sorgulanmak istenen süreçlerden zaten defalarca geçtiler.
Daha fazlası isteniyorsa, bunun zamanlaması da KPSS sonrası değil diploma öncesidir.
Mezunların öğretmen olup olmayacaklarına karar verenler de hasbelkader toplanmış jüriler değil, bizzat onları mezun eden Hocaları olmalıdır.
Onlar olmalı ki, aranılan niteliklere aykırı öğretmenlerle karşılaşılaşılrığında YÖK’e, üniversiteye, fakülteye “Bu nasıl öğretmen, buna nasıl bu diplomayı ve ünvanı verdiniz?” diye hesap sorma hakkı doğmalıdır...
Jüri sistemi, uygulanabilirliği ve sürdürülebilirliği olmayan bir “dayatma” olarak algılandı ve savunanı da yok gibi.
Peki o zaman bu tartışmalar, MEB’i ve karar alıcıları yıpratmanın ve boşa zaman kaybının ötesinde ne işe yarıyor?
Eğitimi, öğretmenlerimizi, çocuklarımızı ve özellikle de ülkemizin geleceğini ciddiye alıyorsak, gelin o zaman eğitim sistemimizi anaokulundan doktoraya sil baştan bir bütün olarak masaya yatıralım.
İstihdama dayalı insan gücü planlamasını sadece öğretmenlerimiz için değil tüm meslekler için yapalım.
Verdiğimiz diplomaların, ünvanların yeterliliklerini bir kez daha, bir kez daha sorgulanmayacağı sistemler oluşturalım.
Öğretmenler, geleceğin mimarlarıdır, onları demoralize etmeye hiç birimizin, hiç bir şekilde hakkı yoktur!
Yanlış hesap Anakara’dan döner!..
