Yılda 200 bin soru çözen bir nesil mi istiyoruz yoksa sanattan spora, beceriden üretime hemen her alanda donanımlı bireyler mi? Sınavlar mı hayat mı?Çocuklarımıza şartlanmışlığı değil ilgi, yetenek ve hayalleri doğrultusunda iddialı olmayı öğretmeliyiz.
Tercihlerin şekillenmeye başladığı şu günlerde bir kez daha hatırlatmakta yarar var:
Üniversitelerin bilimsel üretkenliği ile ülkelerin ve mezunların refahı arasında derin bir korelasyon var.
En iyi üniversiteler nerede ise kişi başına düşen gelirden hukuka, demokrasiden insan haklarına, yaşam kalitesinden entelektüel birikime hemen her şey onlarda.
İyi üniversiteleri iyi yapan en önemli etkenlerden birisi de öğrenci memnuniyeti!
O yoksa zaten gerisi teferruattır…
Yükseköğretimde okullaşma oranlarına yönelik rakamlar elbette önemli.
Daha önemli olan ise üniversitelerin üretkenliği, mezunların iş bulma olanakları, aldıkları ücret ve ülke ekonomisine katkılarıdır…
Çok uzun yıllardır yükseköğretime yönelik çok yüksek bir talep vardı.
Ülkemizin dört bir yanını üniversitelerde donattık.
İyi mi oldu?
Kesinlikle iyi oldu.
Ulaşılabilir olması gerekiyordu.
Bunu başardık.
Sıra ikinci ve üçüncü aşamalara geldi ama orada tıkandık.
Yani kaliteyi yükseltme ve mezunlara istihdam konusunda yeni açılımlar gerekiyor. Hem de en kısa sürede…
Milyonlarca üniversite mezunumuz işsiz.
Milyonlarcası da üniversite girebilmek için geceli gündüzlü ders çalışıyor. Üniversitelerdeki öğrenci sayımızın 9 milyona yaklaştı.
Milyonlarcası da ya işsiz ya da öğretim gördükleri alanın dışında çalışıyor.
Bu yöndeki baskı, gelecek yıllarda daha da artacak!
Peki doğru olan ne?
Popüler üniversite mi, üretken üniversite mi yoksa mezunları ilk 6 ayda iş bulan üniversite mi?
En güzel kampüse sahip üniversite mi, kent üniversiteleri mi yoksa uzakta da olsa size değer katan üniversite mi?
Dünya sıralamalarında ilk 500’e giren üniversite mi yoksa en iyi bahar partileri düzenleyen üniversite mi?
En eski üniversiteler mi, en yeni üniversiteler mi?
Kent üniversiteleri mi, kampüs üniversiteleri mi?
Metropol üniversiteleri mi, sakin kent üniversiteleri mi?
Devlet üniversiteleri mi, vakıf üniversiteleri mi?..
Kriterleri arttırdıkça kafalar daha da karışıyor.
Bu yüzden hedefleri doğru belirlemekte yarar var.
Yoksa mağduriyetlerin en büyüğü yaşanabiliyor…
Söz bilimden, teknolojiden, üretkenlikten açıldığında hiç birisi mangalda kül bırakmıyor ama tablo ortada.
Örneğin söz kodlama, robotik, STEM, endüstri 4.0 ile ilgili olarak açıldığında adeta yarış halindeler.
Peki ya sonuç?
Üniversitemizden kaçı yerli ve milli bir kodlama yazılımı yaptı, uygulama geliştirdi, mobil oyun ortaya koydu? Bu konuda kaç bilimsel makale, kitap yayınlandı?
Çok konuşulan değil, üreten ve liyakatın öne çıktığı öğretim kurumları, çocuklarımız için ilk ya da son durak olmalı!
Onları ne kadar iyi eğitir ve geleceğe emin adımlarla ilerletebilirsek, o denli güçlü oluruz.
Tercih listesine son şeklini verirken, her bir tercihinize, ne olur bir de bu çerçeveden bakın!..
