Kör olma riskni taşıyan kardeşini tedavi ettirebilmek için çocuk hayallerinin sınırsızlığında dolaşan bir abla ile kardeşinin hikayesini masal gibi anlatan filmin yönetmeni Nagesh Kukunoor, Migros AVM Salon 2'deki gösterimin ardından düzenlenen söyleşiye katıldı.
Türkiye seyircisinin de aşina olduğu Bollywood filmlerindeki abartıdan kaçındığını söyleyen yönetmen, en çok da bu yüzden zorlandığını itiraf etti. Kukunoor, şöyle konuştu:
"Bollywood'da duygular ve her şey abartılır. Benim filmlerinde daha normal, reel oluyor. Böyle bir kültürden gelirken beni zorlayan şeylerden biri buydu. Çocuk oyuncularımızda da alışkanlıkla rollerini abartılı oynama durumu vardı. Onlara bunu bırakıp gerçek hayattan ifadeleri kullanmalarını söyledim. İkisi de çok zekiydi. Kör insanları doğru yansıtmak için çocukları, körlerin okuduğu okullara götürdük. Hint sineması körleri acımayla portreliyor. Biz, haysiyetleriyle normal insanlar olarak gösterdik"
Bir seyircinin "Filmde bir umut ve sevgi var. Filmdeki aşk; mistik, Gandhi'nin bahsettiği gibi, bir aşk mı?" şeklindeki sorusuna yönetmen şu cevabı verdi:
"Gandhi'nin büyük hayranıyım. Onun 'şiddete karşı' felsefesine inanıyorum. Ben her zaman insanlar arasındaki güvene inandım. Daha önce yaptığım film, 14 yaşındaki bir fahişeyi anlatıyordu ve çok karanlıktı. Bu filmi yapmış olmam da o karanlığa antitez oldu. Dünyada, insanlar arasında çok fazla güvensizlik var. Ama çocuklar, büyükleri onlara söyleyene kadar, güvenen varlıklar. Filmde mistik sevgiden ziyade insanların birbirine duyduğu güven söz konusu"
