Kitap hırsızı!

Ortada böyle bir şey yok ama stant görevlileri, söz konusu çocuğun kitap çaldığını sanıyor ve üzerini arıyor ama yanılıyorlar.
Hemen sonra aile ile görevliler arasında tartışma yaşanıyor ve ilgili yayınevi, olaya sebebiyet veren üç çalışanının işine son veriyor...
Görünen o ki bu tartışma daha uzun süre devam edecek...
Banka hortumlayanların elini kolunu sallayarak gezdiği, bir kilo baklava çaldı diye çocuklarını yıllardır hapishanede çürüten bir millet olarak, yaşananlara hiç şaşırmadık desek yalan olmaz.
Ortada zaten bir çalma hikâyesi yok. Velev ki oldu. Onu deşifre etmek ne kadar etik ve daha da önemlisi ne kadar pedagojik!
Çalışanlar çocuğa ille de bir ders vermek istiyorlarsa, onun eline, kırmadan, dökmeden üç beş kitap daha tutuşturmalıydılar.
Ama nerdeeee...
İsterseniz gelin sizi yıllar öncesine götüreyim.
Bu hikâyeyi daha önce bir kez daha paylaşmıştım ama sanki şimdi tam zamanı.
Çalınan kitap olsun!
Yıl 1957.
Yer, ABD’nin güneyinde, ırkçılığın kol gezdiği Arkansas eyaleti...
Ali Neill, bu ortamda okula giden siyahi bir oğlan çocuğu... Herkesin iflah olmaz gözüyle baktığı, öğretmenlerini ve hatta okuldaki kütüphane görevlisini ağlatacak kadar zor bir çocuk...
Günlerden bir gün, Ali nasıl olduysa okulun kütüphanesine “düşer”. Kütüphanede gözüne bir kitap ilişir: Kitabın kapağında, üzerine fazla bir şey giymemiş, seksi bir kadın resmi vardır. Kitap Ali’nin ilgisini çeker ve gidip kitabı kütüphane görevlisi Bayan Grady’den normal yollardan istemek yerine, çalar.
Eve gidince kitabı okumaya başlar. Çok hoşuna gider bu iş... Kitap bitince tekrar kütüphaneye gider ve aynı yazarın başka bir kitabını çalar. Bunu tam dört kez üst üste yapar. 
Bütün bu çalma ve okuma süresi boyunca, Ali, farkında olmadan bir kitapsevere dönüşmüştür. Kitap okuma alışkanlığı sonucunda notları inanılmaz yükselir ve okuldan yüksek başarıyla mezun olur. 
Sonrasında, o dönemde bir Afrika kökenli Amerikalı için çok zor olmasına karşın, toplumda tanınan ve saygı gören çok başarılı bir avukat olur.
Hikâye burada bitmiyor. Hikâye, burada başlıyor.
Ali yıllar sonra okuluna vefa duygusuyla geri döner. Kütüphane görevlisi Bayan Grady’yi bularak kütüphaneden defalarca kitap çaldığını itiraf eder. 
Bayan Grady’nin yanıtı ise insana insan olduğunu hatırlatacak cinstendir:
“Biliyorum”. 
Bayan Grady, daha ilk günden itibaren Ali’nin kitabı çaldığının farkındadır. Ancak Ali’nin zor, asi, kural tanımaz bir çocuk olduğunu bildiği için düşünmüş, kitabı normal yollardan istemesinin yarattığı asi çocuk imajını sarsarak onu utandıracağını hesap etmiştir. Çünkü asi ve zor çocuklar kitabı almaz, “çalar”. 
Bayan Grady, Ali’yi suçüstü yakalayıp utandırmak yerine, kitabı çalmasına izin verir. 
Ama orada da durmaz. O hafta sonu arabasına atlar ve 70 mil ötedeki Memphis’e gider. Kendi cebinden parasını vererek aynı yazarın başka kitaplarını da alır. Kitapları her hafta, Ali kütüphaneye gelmeden önce, sevdiği yazarın kitaplarının olduğu rafa yerleştirir. Böylece Ali her hafta yeni bir kitap bulur rafta...
Grady, yıllar sonra, amacının “çocuğun içindeki potansiyeli ateşlemek” olduğunu söyler... 
Ve bu hikâyeyi bizimle paylaşan eğitimci Bahar Eriş’in yorumu ise şu şekildeydi:
Bu hikâyenin de bir kez daha hatırlattığı gibi, eğitim, sınıf ya da aile ortamıyla sınırlı değildir. 
Bazen bir kitap da bir çocuğun hayatını değiştirebilir. 
Bazen bir kütüphane görevlisi bir çocuğun hayatındaki en önemli eğitimci olabilir. 
Çünkü gerçek eğitimci, umursayandır.
Gerçek eğitimci, şans verendir.
Gerçek eğitimci, risk alandır.
Gerçek eğitimci, herkesin umudunu kestiği çocuk için kilometrelerce yol gidebilendir.
Karşısındakinin yetişmekte olan, henüz yolun başında bir çocuk olduğunu unutmayandır:
İlk başta belki ortada bir yol yoktur ama o kilometreleri gidip geldikçe, ortaya bir yol çıkar.

Yazının devamı için tıklayınız !