Tatilde ödev yokmuş!

Öğrencinin ödevsiz eğitimi sevdiğini bildikleri için arada bir onları mutlu ediyor.
Tıpkı sınıf geçmeyi kolaylaştırdıklarında olduğu gibi.
Peki, ödev de kaldırılıp, mezuniyet de kolaylaştırıldığında, eğitimde çağ atlıyor muyuz?
Evet demek mümkün değil.
Bu yıl üniversite giriş sınavında 40 fen sorusunda Türkiye ortalaması 2.5’ti.
Eğitim kalitesine yönelik anketlerde de iyi diyeni ve mutlu olanı bulmak mümkün değil!

İlle de popülizm!
35 yıllık gazeteciyim, görünen o ki dünden bugüne hiçbir şey değişmedi, değişmeyecek!
Her yarıyıl tatili öncesi benzer açıklamalar geliyor.
Ve biz de her seferinde benzer yazılar yazıyoruz.
İşte 10 yıl önce yazdıklarım! Değişen ne var?
Milli Eğitim Bakanlığı yarıyıl tatili öncesinde öğrenci ve velileri rahatlatmış!
MEB yarıyıl tatilinde ödev verilmemesi konusunda bir genelge yayımlayarak, bırakın öğrenciler tatilde rahat rahat dinlensinler demiş.
Yorulanlar için tatilde dinlenmek elbette en büyük hak.
Ya bütün yıl yatanlar?
Onlar da mı dinlenecek?
Peki, o zaman, ders açıklarını ne zaman kapatacaklar?
MEB, bir yandan dayatmacı eğitim anlayışından vazgeçeceğiz diyor, öte yandan dayatmacılığın en büyüğünü kendi yapıyor.
Ödev verin demek ne kadar dayatmaysa, ödev vermeyin demek de bir o kadar dayatma.
Ödeve ihtiyacı olan öğrenci de vardır, olmayan da.
Bu yüzden, ödev verilip verilmeyeceğine, dozuna, çeşidine Ankara değil, bırakalım da öğrenciyle bire bir ilgilenen öğretmenler karar versin.

Ödev sorumluluktur
Böyle bir tartışmada, önce ödevin ne anlama geldiği üzerinde anlaşmak gerekir.
Ondan sonra verilip verilmemesini, verilecekse ne zaman, ne kadar, hangi içerikte verilmesini ele almak işin en doğrusu olur.
Eğitimde, öğrenilen bilgilerin pekişmesi için ödev olmazsa olmazların başında geliyor.
Bu bazen konuyla ilgili bir kitap okuma, problem çözme, bazen de detaylı bir inceleme şeklinde olabilir. O artık öğretmenin yaratıcılığına kalmış.
Ama mutlaka ödev olmalıdır. Çünkü ödev, eğitimde bir devamlılık ve sorumluluktur.
Eğitim, sınıfta başlayıp sınıfta bitsin anlayışına yönelik projeler çok denendi.
Örneğin “Çantasız Eğitim” modeli.
O proje kapsamında yetişen öğrencilere, aradan yıllar geçtikten sonra baktığımızda, çok önemli farklılıklar görüyoruz. Hâlâ yeterince kitap okumuyorlar, sorumluluk almıyorlar, proje üretmiyorlar ve en önemlisi de taş üstüne taş koymuyorlar...

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN!