Anayasamıza göre en temel haklardan birisi de eğitim hakkıdır. Bu yüzden temel eğitim zorunludur ama ona rağmen milyonlarca yurttaşımız okuma yazma bilmiyor, milyonlarcası da okulda olması gerekirken okulda değil. Bu “ayıp”tan artık kurtulmalıyız!
Osmanlı’dan Türkiye Cumhuriyeti'ne geçildiğinde okuma yazma bilen yok gibiydi. Eğitim hakkı sadece saray çevresi ve elitlerin erişebildiği bir haktı. Cumhuriyet'le birlikte ülkemizin en ücra köşelerine kadar yayıldı.
Sonra bir ara köy okulları kapatıldı, yeniden açılmaya çalışılıyor ki, bu da nafile bir çaba olmanın ötesine geçemedi.
Köyler boşaldığı için mi okullar kapanma noktasına geldi yoksa okullar kapandığıı için mi köyler boşaldı?
Zor ve içinden çıkılması mümkün olmayan bir soru olarak hep tartışılacak!..
Gelelim günümüze:
Zorunlu temel eğitimin 12 yıla çıkmasına çok sevindik ama devamında aynı heyecanı sürdüremedik.
12 yıllık zorunlu eğitime geçilmesinin üzerinden 11 yıl geçti.
Yasal bir zorunluluk olmasına rağmen 14-17 yaş grubunda 208 bin 528 kız çocuk, 195 bin 935
erkek çocuk eğitimin dışında kaldı.
Resmî rakamlar bu ama uygulamada bu sayının çok daha yüksek olduğu söyleniyor.
Oysa tek çocuğumuz bile eğitim hakkından yoksun kalmamalı!..
Peki ne yapmak gerekir?
Öncelikle eğitimi ciddiye almamız ve eğitimlilere hak ettiği önemi vermemiz gerekir. Yoksa nafile!
Eğitim olmadan bilim toplumu olamayız.
Bilim toplumu olmadan da hiçbir konuda yol katedemeyiz.
Ne olur artık bunu anlayalım, hayata geçirelim ve sürdürülebilirliğini sağlayalım...
