İlk ve orta dereceli okullar ile üniversitelerdeki açık ve uzaktan öğretim gören öğrenci sayısı 5 milyonu geride bıraktı. Buna bir de kaydı olup da okula devam etmeyenleri eklerseniz, bu sayı 7,8 milyona kadar çıkabilir. Peki doğru olan bu mu? Amaç ne?..
Zorunlu temel eğitimde dünyanın hiçbir yerinde açık ya da uzaktan yapılmazken, biz onu da başardık.
Bu konuda çok farklı iddialar söz konusu.
Kimi işsizlik oranlarını düşük göstermek için öğrenci sayısının şişirildiği iddia ediyor, kimi söz konusu durumun ekonomik şartlardan kaynaklandığını söylüyor, kimi de yeterli okul olmadığı için sınıf mevcutlarını azaltmak için MEB tarafından yönlendirildiğini iddia ediyordu.
MEB bu yıldan itibaren örgün öğretimden, açık öğretime geçişlere sınırlama getirdi.
Umarız aynı MEB, Anayasal bir görev olan zorunlu eğitim çağındaki öğrencilerin okula devamları konusunda aynı ciddiyeti gösterir.
Üniversitelere gelince, kontenjanlar öylesine şişirildi ve diploma almak öylesine kolay hale getirildi ki, “bir tane de ben alayım” diyenlerin sayısı çığ gibi arttı.
Dünyanın hiçbir yerinde okula başlayan her öğrenci üniversite kapısına yığılmaz ve biz bunu uzun süredir yapıyoruz.
Diploma açılığımız öylesine boyutlara geldi ki, dur durak bilmiyor.
İşsiz ya da öğrenim gördüğü alanda iş bulamayan üniversite mezunu genç sayımızın 10 milyona ulaştığı söyleniyor.
Buna rağmen üniversite başvurularında her yıl yeni bir rekor kırılıyor!
Kapı önünde 3.5 milyon aday beklerken, yüz bine yakın kontenjan boş kalıyor!..
Eğitim ve öğretim birbirini tamamlayan çok önemli süreçler.
Dünya değişti onlara ulaşma, onları kazanma süreçleri de değişebilir ama bunun yolu açık ya da uzaktan eğitim/öğretim değildir.
Ne olur bu konulara biraz daha kafa yoralım...
Aldığı eğitimden, seçtiği meslekten, sevmediği bir işte çalışmaktan, aldığı maaştan memnun olmayan bir evladın yaşadığı ve yaşattığı üzüntüden daha kahredici bir durum olamaz.
Ne olur anne, babalarımızı bu kahrolası duruma düşürmeyelim...
