Öğrencilerin yüzde 66’sı okuduğu metni günlük hayatla ilişkilendiremiyor, neden—sonuç ilişkisi kuramıyormuş! Şaşırdık mı? Kesinlikle hayır. Bunun pek çok nedeni var ama en önemlisi sınav odaklı eğitim. Bu çerçevede eğitimin amacı ve bu konu bir kez daha sorgulanmalı!
Neden mi?
Boşa kürek çekiyoruz da ondan.
Eğitimin öncelikli amacı kişileri hayata hazırlamaktır.
Bunu bile yerine getiremiyorsa gerisi teferruattır…
Asıl önemli olan bu çıkmazdan nasıl kurtulabiliriz?
Tabii eğer kurtulmak istiyorsak!
Türkçe başta olmak üzere özellikle sosyal bilimlere yönelik tüm dersleri daha bir ciddiye almalıyız.
Mademki müfredat programları yeniden hazırlanıyor, ders içerikleri, konu anlatımları ve özellikle de ilişkilendirme süreci yaşanıyor, bu konudaki adımlar sınavda çıkacak sorulara göre değil hayata dönük olmalı.
MEB’in kafası ilişkilendirme konusunda dünden bugüne çok karışık, bu yüzden de sürekli patinaj yapıp duruyor.
Şu gerçeği asla unutmamalıyız: Sınavlar da nemli ama çok daha önemli olan bireylerin karşılaştıkları sorunları çözme yetenekleridir.
Akademik
alanda ilerlemek isteyenler için akademik başarı kadar yaşam becerileri de elbette önemli ve eminim ki bu araştırmada en fazla zorlanan onlar olmuştur.
Öyle bir nesil yetiştiriyoruz ki eğer ortaya seçenek koymuyorsanız çözüm de üretemiyorlar.
Bugünün
dünyasında en büyük değer yaratıcılıkken, çocuklarımızı bu konuda da köreltmeye devam ediyoruz, düşünce ufuklarını 4, 5 seçenekle sınırlandırıyoruz.
MEB’in, YÖK’ün, ÖSYM’in istediği bu yönde olabilir.
Peki
ya ebeveynler olarak sizlerin?
Ne
olur bu çok önemli konuyu bugün biraz düşünün...
