Bir ülke için en büyük zenginlik okumuş insan gücüdür. Hele bir de kabına sığmayan bir gençlik söz konusu ise parlak bir gelecek sizi bekliyor demektir. Peki bu her ülke için geçerli m? Örneğin bizim için?..
Gençleri en iyi şekilde eğitir doğru yönlendirirseniz geleceği garanti altına almış olursunuz.
Yok sayar ve küstürürseniz israfın, tükenmişliğin, huzursuzluğun kaynağı haline gelirsiniz.
Cumhuriyet tarihi boyunca ve özellikle de son yıllarda eğitimde hem sayısal hem de oransal olarak müthiş yol kat ettik.
Peki ya içerik, yetkinlik, saygınlık , liyakat, derinlik ve en önemlisi de ilgi, yetenek, istek, ihtiyaç ve hayaller doğrultusunda yönlendirme?
“Cevabını bildiğiniz soruları sormayın” diyenler fazlasıyla çıkacaktır.
İşte o zaman ben de şu soruyu sormak durumunda kalırım:
Sorunu biliyorsak, aynı yanlışı yapmaya neden hala devam ediyoruz?..
Herkes üniversite okumak zorunda mı?
Kesinlikle hayır.
Peki o zaman okula başlayan her öğrenciyi niye hala üniversite önüne yığmaya ve mezun etmeye devam ediyoruz?
Diploması olan iş bulabiliyor mu, özellikle de öğrenim gördüğü alanda?
Hayır.
Okuyanlar, emeklerinin, harcadıkları paranın ve zamanın karşılığını alıyor mu?
Hayır.
Diploma saygınlık getiriyor mu?
Hayır?
Peki o zaman sorumlusu kim?
Okuyanlar mı yoksa okuyana değer vermeyenler mi?
Sakın ola onları da çok uzaklarda aramayın!..
İlle de eğitim,
daha iyi eğitim,
doğru insan gücü planlaması demeye devam.
Doğru yanlışın önüne geçecek, iyi kötüyü kovacaktır…
Mirasyedi mantığı ile harcanan paralar, umutlar bir şekilde yerine gelir, gelmese de olmazsa olmazların en başında değildir.
Peki ama kaçan ömür geri gelir mi?
Ne olur biraz özen!!!
