Hiç ama hiçbir mesleğin küçümsenmemesi gerekir. Birileri bu görüşe dudak kıvırsa da gün gelir en sıradan meslekler, bir anda en önemli meslekler haline gelebilir. Yeter ki işimizi severek ve hakkını vererek yapalım.
Keşke Çobanlık, Garsonluk, Kasaplık, Bahçıvanlık, Fayansçılık ve diğer pek çok alanda da yeni yüksekokullar açılsa.
İşte o zaman yaşam kalitesi zirve yapar, üretim artar, bir işi üçüncü kez yaptırmak zorunda kalmayız, mutlu gittiğiniz restorandan mutlu çıkarız...
Üniversite demek ille de doktor, mühendis, yargıç, öğretmen olmak demek değildir.
Her meslek kutsaldır ve her mesleğin kendine göre önemi vardır.
Bir zincirin tüm halkaları ne kadar güçlü olursa, o zincir o kadar güçlüdür...
Tanımlanmış ve eğitimi yapılan meslek çeşitliliği gelişmiş ülkelerde 15 bin civarında. Biz de ise bin tane bile değil.
On binlerce hatta yüzbinlerce fazlası olan alanlara hala öğrenci almak hem gençlerimiz hem de ülkemiz için boşa harcanmış emek, zaman ve kaynak israfıdır.
Çocuklarımızı hep aynı mesleklere özendirme ya da yönlendirme yerine sevdikleri ve ihtiyaç duydukları alanlara yöneltmek çok daha doğru olacaktır.
Her çocuğun başarılı olacağı bir alan gibi her gencin canı gönülden seveceği farklı alanlar vardır. Yeter ki onlara bu şansı verelim.
Tır şoförlüğüne belki bazıları dudak bakabilir ama tek hayali tır şoförü olup dünyayı gezmek isteyen çok gencimiz çıkacaktır.
İnsangücü planlaması çok önemli bir konu.
Kontenjanlar ve istihdam alanları ona göre planlamalıdır.
Asla unutmamamız gereken bir diğer konu ise hiç bir mesleğin bir diğerinden önemli ya da önemsiz olmadığıdır.
.
Gün gelir o hiç önemsiz gibi götüren halka olmadan zincir, zincir olamaz!
Nedense tercihler bitmeden bunu bir kez daha hatırlatma gereği duydum!..
