İlk düğmeyi yanlış iliklerseniz, sonraki düğmeleri doğru iliklemek mümkün değil. Yanlış da yanlışla düzeltilmez ama biz Nasreddin Hoca’nın göle maya çalıp “yata tutarsa” mantığı ile eğitimde yol almaya çalışıyoruz. Tutmadı, tutmuyor, tutmayacak!..
Devlet ve millet olarak hepimizin ortak dileği, daha iyi bir eğitim, daha iyi bir gelecek.
Aksini düşüneni zor bulursunuz.
Peki o zaman neden bu konuda yanlışta ısrar ediyoruz?
İyi öğretmenler hem de çok iyi öğretmenler yetiştirdik, yine yetiştirebiliriz.
Çok iyi okullar, çok iyi sistemler yarattık yine yaratabiliriz.
Öğrencileri ilgi, yetenek, hayalleri ve akademik başarıları doğrusunda çok iyi yönlendik yine yönlendirebiliriz.
Peki zaman neden fabrika ayarlarına dönüp, bu başarılı örnekleri yeniden hayata geçirmiyoruz?
Neden hala umut tacirlerinin perçesinden kurtulamıyor, hayatın gerçekleri ile yüzleşmiyoruz?
Hayat bizden diploma değil, yetkinlik istiyor!
Günde kaç test çözdüğümüze değil, karşılaştığımız sorunları çözme performansımıza bakıyor.
Sorgusuz, sualsiz itaat eden, salla başını al maaşını mantığı ile hareket eden değil, soran, sorgulayan, en iyisini yapmaya ve geliştirmeye çalışan bireyler aranıyor.
İşte bu yüzden bugünkü eğitim sistemini, artık dikiş tutmayan yamalarla allayıp pullayarak bir yere varmamız mümkün değil.
Daha iyi bir eğitim, daha donanımlı ve mutlu bireyler, daha güçlü bir gelecek için tek vücut olmak zorundayız.
Eğitimdeki sorunları çözersek, diğer sorunlar kendiliğinden çözülecektir.
Soran, sorgulayan, üreten, geliştiren, refah ve mutluluk getiren bir eğitim için haydi el ele.
Bunu şimdi değilse ne zaman yapacağız?..
