Üniversite tercihleri salı günü sona eriyor. Muhtemelen de uzamayacak ama adayların yarıdan fazlası, listelerine son şeklini hala vermiş değil. Bu yıla damgasını vuran genel temayül, “hayallerini unut, kesene ve istihdama göre sıralama yap” yönünde.
Mezun olduğu alan dışında çok farklı işlerde çalışmak zorunda kalan ya da uzun süredir iş bulamayan on milyona yakın gencimiz olduğunu sağır sultan bile duydu.
Bu tabloya bir de olağanüstü hayat pahalılığı eklenince tedirginlik daha da arttı.
Ebeveynler gibi adayların da bu konuda hassasiyet göstermeleri kaçınılmazdı, onlar da bunu yaptı.
Çok yüksek puanı olanlar ve belirli bir gelir düzeyinin üzerinde olanlar bile artık çok temkinli tercih yapıyor.
Bu yöndeki duyarlılık, paralı üniversiteleri ya da farklı kentlerdeki üniversiteleri düşünenlerde çok daha yüksek.
Yurt yok ev kiraları uçmuş vaziyette, üniversite harçları ise servet düzeyinde.
Başvurduğu halde sınava girmeyen yarım milyon aday vardı, sınava girdiği halde tercih hakkını hiç kullanmayan ve
herhangi bir üniversiteyi kazandığı halde gidip kayıt yaptırmayan aday sayısı da bir o kadar yüksek olursa hiç şaşırmamak gerekir.
Barajlar, bazı branşlar dışında sıfırlandığı için isteyen herkes üniversiteli olabilir.
Mevcut sistem, başarıya değil de kontenjan doluluğuna göre dizayn edildiği için kontenjanlar dolmadığı sürece 0.5’in üzerinde neti olan herkesi üniversiteli yapabiliyor. Tabi ki o bölümü tercih etmeniz koşuluyla...
Diplomaların “bir kağıt parçası olmanın ötesine geçmediği” yönündeki algı giderek güçleniyor.
Eskiden üniversite olsun da neresi ve hangi kent olursa olsun diyen aileler ve adaylar, şimdi her şeyi enine boyuna araştırıyor, soruyor, sorguluyor, bugünden çok yarını düşünüyor.
Haksız da değiller.
Bu arada tercihlere yönelik çok önemli bir kuralı, son bir bir kez daha hatırlatmak istiyorum:
Kazandığınızda kayıt yaptırmayacağız,
gidip öğrenim görmeyeceğiniz,
mezun olduktan sonra da o alanda çalışmayacağınız bölümleri,
sakın ola listenize almayan,
aldıysanız da çıkarın.
Yoksa macera olur!..
