Bir önceki öğretim yılının en önemli hamlelerinden birisi de köy okullarıydı. Cumhuriyetin ilk yıllarında olduğu gibi bir heyecan yaratılmak isteniyordu. Önemli vaatlerde bulunuldu, önemli adımlar atıldı. Bu arada Bakan ve Bakanlık teşkilatı nedeyse tümüyle değişti. Peki bu önemli proje aynı heyecanla devam edecek mi?
Köy okullarının yeniden açılması, ülkemizin geleceği açısından umut verici verici bir gelişme.
Doğru planlanır, doğru bir yol haritası çizilir ve doğru öğretmenler atanırsa köylerimiz yeniden hayat bulur. Köyden kente yönelik göç tersine döner, üretim artar, kıtlık endişesi azalır.
Köylerin kalkınması için okulları bir lokomotif görevi görecek ama ona güçlü ve donanımlı yeni vagonların eklenmesi gerekiyor.
Örneğin daha önce gündeme gelen 1000 Köye 1000 Veteriner ve 1000 Ziraat Mühendisi projesi, okul açılacak her köyü kapsayacak şekilde genişletilebilir.
Donanımlı kent okulları ile köy okulları arasında “kardeş okullar” çerçevesinde bir gönül bağı kurularak, her türlü destek sağlanabilir…
Köyleri kalkınırsa ülke kalkınır ama çok daha önemlisi olası bir kuraklık ve kıtlık tehlikesine karşı ciddi bir önlem alınmış olur.
Biz bunu daha önce yaptık, yine yaparız. Yeter ki Cumhuriyetin ilk yıllarındaki o heyecanı yeniden yakalayalım.
10. Yıl Marşı’nda olduğu gibi 100. Yıl Destanı’nı da yine hep birlikte yazalım.
Çocuksuz, okulsuz, öğretmensiz üretimsiz ve en önemlisi de refahın girmediği köyümüz kalmasın.
Onlar mutlu olursa ülkemiz daha güçlü ve daha huzurlu olacaktır.
Onları hafife almayalım, onların ürettikleriyle bugünlere geldik.
Köylerimizde huzuru, güveni, hoşgörüyü, paylaşmayı ve en önemlisi üretimi yeniden sağlayamazsak gerisi zor gelir.
Atatürk’ün dile getirdiği gibi köyler ülkemizin kılcal damarları, köylüler de Milletin efendisidir. Onlara bu itibarlarını hep birlikte yeniden kazandıralım…
Devlette devamlılık esastır.
Ne olur pek çok önemli proje gibi bu da proje de çöpe atılmasın!..
