Sınavlarda sorulmayan dersler adeta yok edildi. Çocuklarımızı sanattan, spordan, temel değerlerden ve hayattan uzaklaştırdık. Yüzlerce dersten sadece 10’nundan soru soruluyor, onlarda da ezberin ötesine geçilemiyor. Okul seçerken aman dikkat!..
Hemen hepimiz, “çocuklarımızı sınav kölesi haline getirmeyeceğiz” diyoruz ama sınav zamanı geldiğinde mahalle baskısı nedeniyle, biz de bir anda o kervanın zoraki yolcularından biri haline geliveriyoruz!
Okul zamanı gelinceye kadar, yarış atı yetiştiren okullardan uzak duracağımızı, her fırsatta dile getiriyoruz ama tercih zamanı baktığımız tek şey yine sınav başarısı oluyor!
“Başkalarını bilmem ama benim çocuğum, çocukluğunu, gençliğini doyasıya yaşayacak. Bu yüzden onu mutlaka sosyal aktivitelere önem veren bir okula vereceğim” diyoruz ama okul seçerken ya da kayıt yaptırırken bu aklımızın ucundan bile geçmiyor.
Okulların ve öğrencilerin hep sınav başarılarına bakıyoruz.
Önemsiz ki elbette önemli ama tek seçerek o olmamalı!
Örneğin,
Her öğrencilerin o okulda yılda ortalama kaç kitap okuduğu,
Hangi sporları kaç saat yaptığı,
Hangi müzik aleti çaldığı,
Kaç geziye katıldığı
Kaç öğrenci kulübüne üye olduğu,
Kaç etkinlik düzenlediği,
Kaç kez sahneye çıktığı,
Kaç proje hazırladığı,
Kaç yarışmaya katıldığı,
Okulunu hangi alanlarda temsil ettiği,
Kaç staj yaptığı,
Kaç arkadaşı olduğu,
Kaç kez sinemaya, tiyatroya, maça, konsere gittiği,
Hobilerinin ne olduğu,
Hangi dilleri bildiği,
Zamanın ne kadarını sosyal medyada, ne kadarını sokakta geçirdiği,
Hangi oyunlar oynadığı,
Kaç ülkeden arkadaşı olduğu ve daha pek çok ayrıntı hiç mi önemli değil?
Önemli olan tek şey günde kaç test çözdüğü, haftada kaç saat dersaneye gittiği, kaç saat özel ders aldığı, puanı ve yüzdelik dilimi mi?..
Hayattan kopuk, hiç bir konuda derinliği olmayan, yaptığı hiçbir şeyden keyif almayan evlatlar mı istiyoruz yoksa kendisiyle barışık mutlu bir çocuk mu?
Karar sizin!..
