Öğretmen ve öğretim elemanlarımız ne kadar mutlu? Hak ettikleri maaşı alabiliyorlar mı, hak ettikleri itibarı görüyorlar mı, hak ettikleri kariyeri yapabiliyorlar mı, hak ettikleri desteği alıyorlar mı?..
Onlar mutsuzken öğrencilerin, velilerin ve ülkemizin mutlu olmasını beklemek, ülke gerçeklerinin çok uzağındayız anlamına gelir.
Eğitim olarak öğrencisi, öğretim kadrosu, veli ve diğer paydaşlarıyla birlikte 50 milyonluk devasa bir aileye sahibiz.
Hep birlikte hapşırsak ya da ortak hareket edebilsek yer yerinden oynar ama bunu bir türlü başaramıyoruz.
Başaramadığımız için de ne öğretmenlerimizi, ne bilim insanlarımızı ne de velilerimizi hiç kimse ciddiye almıyor.
Sorunlarıyla ilgilenmiyor, çözüm yolları üretmiyor, lafın ötesine geçilemiyor...
Atama takvimi ve müfredat hala açıklanmadı, maaşların yetmediğini dünya duydu ama bizimkiler hala duymadı, mülakat konusunda hala direniyoruz ve eğitime yön verenler olarak, eğitim kurumları ve öğretmenlerimiz dışında ülke genelinde herkesi, her yeri ziyaret edip gülücükler dağıtıyoruz.
Eğitim sorunları, seçim, ekonomi ya da farklı gerek gerekçeler nedeniyle ötelenemeyecek kadar önemli ve ivedi çözüm bekleyen konulardır.
Umarız artık ciddiye alınır, yüzler güler ve bu çerçevede çok daha sağlıklı kararlar verilir. Şunu asla unutmayalım:
Etkileşim karşılıklıdır.
Sen onları ne kadar düşünüyorsan, onlar da seni o kadar düşünüyordur. O kadar senin yanındadır..
