“Gençler iş beğenmiyor, verilen maaşı küçümsüyor, hiç kimseyi, hiçbir şeyi ciddiye almıyor” diyenlerin sayısı her geçen gün artıyor. Beğenenler yok mu elbette var ama asıl sorun beğenmeyenler. Peki neden her şeye karşılar? Kapris mi, aradığını bulamama mı yoksa tavır mı?
Diploma sahibi olmak için çok emek harcıyorlar.
Kurslara, sınavlara, özel öğretmenlere ve yardımcı ders kitaplarına harcadıkları paranın haddi hesabı yok.
Bu zor süreçte çocuklar çocukluğunu, gençler de gençliğini yaşayamıyor.
Akıp giden ve bir daha asla geri getiremeyecekleri zamanın farkında bile değiller.
Fedakarlıkların en büyüğü hep onlardan bekleniyor.
Ve tüm bu zorlu engelleri aşıp masaya oturduklarında, iyi bir iş, iyi bir maaş, iyi bir kariyer ve en önemlisi de hak edilen bir saygıyı görmek istiyorlar.
Onlarınki suya yazılan yazı ya da naz değil bir dik duruştur.
Ne olur artık onları anlamaya çalışalım.
Onlar mutsuzken, ne biz ne de ülke mutlu olabilir!..
Gençler işten kaçmaz, işten yorulmaz ama emeklerinin karşılığını alamamak ve değersizleştirilmek onları enkaza çevirir.
Bunu da asla hak etmiyorlar…
