Yeni öğretim yılına girerken öncelikli hedefimiz ne? Üretim odaklı bir eğitim mi yoksa diplomalı sayısını artırma yönelik bir eğitim mi? Bu konudaki stratejimizi belirlemeden atacağımız her adım yanıltıcı olacaktır!..
Daha da vahimi bu elbise artık öğrencilere dar geliyor!
70,80 yıl önceki müfredat programları ve bölümler, günümüz öğrencilerinin ilgisini çekmiyor! Öğrenmeye olan tutku her geçen gün azalıyor.
Hedef, çok diploma ve bol kazançlı bir iş ama o da aslanın ağzında!..
Eğitimin, akıl ve bilimi referans alan, pedagojik yöntemlerden asla vazgeçmeyen, öğretim kurumlarını da laboratuvar olarak kullanarak günümüz ve özellikle de geleceğe yönelik olarak sil baştan yeniden dizayn edilmesi gerekiyor.
Fabrika ayarlarından yani bizi biz yapan milli, manevi ve insani değerlerimizden asla taviz vermeden değişerek, gelişerek, sorgulayarak yola devam etmeliyiz.
Sesli düşünmeye devam edelim.
İlk sorumuz “4+4+4 değişmeli mi?”
ikincisi “Öğretmen yetiştirme, atama ve kariyer sistemimiz aynen devam etmeli mi yoksa hemen değiştirilmeli mi?”
Üçüncü sorumuz “Köy okulları açılmalı mı?”
Dördüncü sorumuz “Sınıf tekrarı yeniden gelmeli?”
Beşinci sorumuz da “Herkes üniversite okumak zorunda mı?..”
Doğru sorular sormadan, doğru cevaplar da bulamayız, doğru yol haritası da çizemeyiz!..
Peki bunu yapmaya ve hatalarımızla yüzleşmeye hazır mıyız? Yoksa yeni öğretim yılına yönelik gündemimiz çok daha farklı mı?..
Zaman, kabahatli arama ya da hatalar zincirine yenilerini ekleme zamanı değil çözüm zamanı.
Bunu da ancak hep birlikte başarabiliriz,
Çocuklarımın ve ülkemizin geleceği için hepimizin samimiyet testinden geçeceği bir döneme giriyoruz.
Haydi hayırlısı…
