Üniversitelerde yüzbinlerce kontenjan kaldı, liselerde yüz binlerce öğrenci istemedikleri okullara ya da açıköğretime yönlendirildi.
Kazandıkları öğretim kurumlarını değiştirenlerin sayısı da yine yüzbinlerle ifade ediliyor.
Mezun olduğu olanda öğrenimini devam ettiren ya da o alanda iş bulup çalışanlara ”çok şanslı” gözüyle bakılıyor.
Dünya değişti, meslekler değişti, yaşam değişti sınavlar hala hep aynı.
Okulda klasik sınav yapıyor, giriş sınavlarında teste yöneliyoruz. Dershane sektörünün esiri oluyoruz.
Tavşanla kaplumbağayı aynı aynı anda yarıştırıp, sanki farklı bir sonuç mümkünmüş gibi her defasında tavşanı şampiyon ilan ediyoruz…
İlgi, yetenek, beklentiler ve hayaller hiç önemli değilmişçesine zerre kadar dikkate alınmıyor.
Oysa her biri çok önemli ve mutluluğun, başarının yolu onlardan geçiyor.
Sınavlar yüzünden çocuklar çocukluğunu, gençler gençliğini, ebeveynler de huzuru yaşayamıyor. Çünkü hemen hepimiz sınavların kölesi olmuş durumdayız…
Ve bu esaret artık bitmeli!..
Bitirilmesi gerektiğine karar verilirse, “peki yerine nasıl bir sistem gelecek” sorusunun cevabı rahatlıkla bulunacaktır!..
