Yıllar…
Sayılar…
Takvimler…
Ve hatta zaman…
Hepsini insanoğlu yarattı.
Anılar ve hayallerin tapusu insanın elinde…
Para insan ürünü sonra…
Mevkiler ve rütbeler de öyle…
Güç savaşı insana dair bir şey…
Bütün sistemleri insan tanımladı. Tüm eğitim sistemlerini de tabii…
İş tanımlarını, görevleri, sorumluluk alanlarınız hep biz ortaya koyduk yaşarken.
Dans, resim, sinema, mimari, sanat… Hepsi insan kalbinin aynaları dünyada.
Yaptık, yıktık. Yazdık, sildik…
İnşaa ettik, yerle bir ettik.
Düzenledik, sonra kendi yaptığımızı eleştirip yerle bir ettik. Yeniden kurduk, yeniden tanımladık.
Savaşlar çıktı yüzyıllar boyunca yer kürede. Kendi kendimizle savaştık.
Dünyanın avuçlarımızda kalan tek şey olduğunu unutarak yaşadık belki…
Yani demem o ki; her şeyi biz yaptık sandık.
Bir tek şey hariç…
Ruhumuz…
Onu yaratan her dilde, her dinde, her ülkede, her mezhepte aynıydı… Ruhlarımıza yaratırken üflediği özelliklerle, belki erdemlerle kimliklerimize dönüştük bu dünyada. Görevlerimizi yapmak için geldik, yaparken kendimiz olduk fark etmeden. Olmaya çalıştık belki…
2020’den umudum; dünyanın daha az acı duyduğu bir yıl olması… Biz mi?
Dünyadan geçerken, aracı olduğumuzu unutmadan yaşadığımız bir yıl olmasını diliyorum. Tek temennim, bugüne dek yaptıklarımızdan daha iyisine vesile olabilmek.
Mutlu, huzurlu, sağlıklı, güzel gelsin inşallah
