Hemen her konuda hemen herkes kendini haklı görüyor. Kendi doğruları, en doğru olanı. Yanlış yapan hep başkaları. Bu eğitimde, ekonomide, tarımda, sağlıkta, siyasette böyle de yaşamın diğer alanlarında farklı mı? Oysa neysek, oyuz!..
Toplumlar ya da eğitim sistemi bileşik kaplar gibidir. Asgari müştereklerimiz olmalı.
Örneğin kalite çıtası ve özellikle de liyakat olmazsa olmazlarından bir haline gelmeli.
Eğer o yoksa vasatlık, inat, iş bilmezlik, en iyileri de de aşağıya çeker, tam tersi olduğunda da aşağıdakileri arada eritir ya da yukarıya tırmandırır.
İşte bu yüzden çocuklarımızı sınav ve ezber odaklı eğitim sisteminin boyunduruğundan kurtarıp, günümüz dünyasının sorunlarıyla baş edecekleri, mutlu olacakları değerlerle donatmalıyız.
Peki onlar neler?
Örneğin üretim, örneğin kalite, örneğin tolerans, örneğin kendi yağında kavrulma, örneğin ayağını yorgana göre uzatma, örneğin milli ve manevi değerler, örneğin saygı, örneğin paylaşma, örneğin sevgi, örneğin empati, örneğin hemen her konuda duyarlılık...
Eğitimi yeniden dizayn ederken amaç arka bahçe yaratmak değil çocuklarımızın mutluluğu ve ülkemizin geleceği olmalıdır...
Hepimizin istediği de zaten bu değil miydi?
