Nihayet LGS de bitti, gazamız mübarek olsun.
Gazamız diyorum, çünkü bu sınav da diğer sınavlar gibi öğrencisi, öğretmeni, velisiyle milyonların mücadele alanıydı.
Bu sınav da diğerleri gibi adeta huzursuzluk, mutsuzluk sınavıydı.
Sınav bitti, inanın sınavın bittiği şu saatte yüzbinlerce ailede huzursuzluk, mutsuzluk, kavga, gürültü had safhada.
Milyon öğrencinin bir avuç kadarı mutluyken yüzbinler mutsuzluğun dibine vurmuş durumda.
Kimi öğrenciler bugün öyle yaralar alacak ki tedavisi imkânsız.
Öyle kavgalar yaşanacak ki tarifsiz!
İşte bu ülkenin sınav gerçeği bu!
Biz neden kazanma yolunda bu kadar çok şey kaybediyoruz?
Gazamız Mübarek Olsun!
Sınavda istediği başarıyı yakalayamayan yüzbinlerce öğrencinin, bir o kadar anne babanın acı dramı yaşanıyor bugün.
Ama özellikle sınav öğrencileri büyük kâbus yaşıyor.
Sevgili gençler, gazanız mübarek olsun!
Biliyorum, çoğunuz ağır yaralısınız.
Biliyorum, kazanma yolunda çok şey kaybettiniz, büyük geçmiş olsun!
Aslında “Geçmiş olsun!” un en büyüğü anne babalara.
Onlar, gece demediler, gündüz demediler; yemediler, içmediler bu büyük muharebeyi kazanmak için kıyasıya mücadele ettiler.
Bu zorlu muharebede onlar da çok yara aldı.
Belki de o hızla çocuklarının körpe ruhlarında onulmaz yaralar açan anne babalar da olmuştur.
Değerli anne babalara da kocaman geçmiş olsun!
Gerçi velilerin birçoğunun ilk muharebesi değil bu.
Zira onlar, geçmişteki büyük muharebeleri de bilir.
OKS’yi bilir, SBS’yi bilir, ÖSS’yi, YKS’yi, TYT’yi, AYT’yi… bilir onlar.
Pırıl Pırıl Gençleri Sınav Stresinde Boğuyoruz
Bilmem ki bizim gibi, çocuklarını “dört seçenekte boğan” başka kaç ülke var?
Başka kaç ülke var acaba, hayata hazırladığını sandığı çocuklarını, kültür, sanat, edebiyat ve spordan uzak tutan?
Yeni nesli ezber peşinde koşturan, onları gereksiz uğraşlarla yoran, hayattan bıktıran, usandıran!
Kaç ülke var acaba, yetişmekte olan yeni neslin insanî değerlerden ziyade onların akademik başarısını önemseyen?
Kaç ülke var acaba “öğrenmeyi eğlenceli bir uğraş” haline getirmek yerine öğrencileri hayattan soğutan, bezdiren?
Ya Hayatı Çözemezlerse?
Korkuyorum, çok korkuyorum: “Testleri iyi çözen bu çocuklar ya hayatı çözemezse?”
Çünkü onlara, hayat adına, kişiliklerini geliştirme adına, erdemli birer insan olma adına, öz değerleri adına, kültürleri ve tarihleri adına çok az şey öğretiyoruz!
Onları; sevgi, saygı, hukuk, adalet, özgüven, vefa… ekseninde eğitemiyoruz.
Okuma alışkanlığı kazandıramıyoruz.
Onları gereği gibi sevemiyoruz.
Onlara zaman ayıramıyoruz!
Demedi demeyin, çocuklarımızı iyi yetiştiremiyoruz!
Demedi demeyin, “sadece test çözerek kazandığı okul başarılarıyla övünen çocuklar istemiyorsak” sosyal kültürel ve sportif faaliyetlerin yerleştirme puanlarına etki edebileceği bir sistem oluşturmak şart!
Yaman çelişkilerimizin giderilmesi, zor ezberlerimizin bozulması temennisiyle.
