Geçenlerde çok sevdiğim bir arkadaşım telefon etti. 8. sınıfa bu yıl başlayan ve LGS sınavına hazırlanan çocuğundan şikayetçiydi. Bizim çocuk da 8. sınıf olduğu için can kulağıyla dinledim. Oturdukları semt, köylerine çok yakın olduğu için hava değişikliği olsun diye her hafta giderlermiş. Aynı keyif, sadece onlarda yok tabi. Daha bir sürü tanıdık da aynı yolu tercih edip onlar da her hafta köylerine giderlermiş. Birçoğunun da kendisinikinin yaşında çocukları olduğundan, hepsi can ciğer kuzu sarması, çocukların deyimiyle kanka olmuşlar. Neyse yaz sonu da özel okullarda 8. sınıflar LGS'den dolayı üç hafta erken başladığından, köydeki evlerini kapatmışlar. Seneye kadar gitmemek üzere herkes kendi akranıyla vedalaşmış. Bilirsiniz, ilk hafta okula alışma evresi sancılı olur. Bu ilk hafta daha bitmeden, havalar da güzelken evin babası olan arkadaşım, "Bir haftasonu daha mı gitsek" diye evdekilerin kanına girmiş. Henüz okul moduna giremeyen ergenimiz de hemen atlamış. Tutamayacağı sözler de vermiş tabii: "Kitaplarımı götürür orada da ders çalışırım."
Bir güzel köylerine gitmişler. Ergen tayfa kendi aralarında birlik olup diğer ailelerin de kanına girilmiş ve kankalar köyde yeniden buluşmuşlar; ama gel gör ki dönüş vakti yaklaşa dursun bizim arkadaş, çocuğunun haftasonu köyde hiç ders çalışmadığını görünce veryansın etmiş. Veryansın ettikçe, babasını susturmaya çalışan ergenimiz ise peşisıra "tamam" kelimelerini sıralayarak bir tespih yapmış.
Bu olayı bana detaylarıyla anlattıktan sonra bir şeyler söylememi bekledi. Aldım elime sazı:
Hep söylerim, hatayı önce kendimizde aramalıyız diye. O yaştaki senin çocuk, kendi kendine bırakılmayacak kadar değerli iken, bir hafta önce tatil modundan çıkardığın bu ergeni yeniden cehennem ateşi misali tatil ateşine atmışsın, dedim.
Benden yüz bulamayacağını anlayan arkadaşım beni, "tamam" kelimeleriyle susturmaya çalıştı. Çocuğunun kendisine hediye ettiği "tamam" başlıklı tespihini bana satmaya kalkarken suçüstü yakaladım. Bak gördün mü, sözüm ona içdisiplini düşük dediğin çocuğundan önce, bu senelik kapatıverdiğin köy evini daha bir hafta geçmeden açarak kendi içdisiplininin ne kadar düşük olduğunu göstermiş oldun. Bunu önce kendinde uygula sonra çocuğundan iste, dedim. "Tünele giriyoruz, ben seni sonra ararım" diyerek kapattı telefonu.
İçimden, "Sen bu kafayla daha, çok tünele girersin", dedim.
Şimdi siz söyleyin bakalım, hata kimdeymiş…
